We worden elke dag blootgesteld aan een spervuur aan informatie en indrukken.
Maar soms zou je die niet aflatende, pulserende stroom prikkels
willen stopzetten. Om weer op adem te komen en je eigen hartslag terugvoelen. Dus sluit je je ogen en oren. Om er dan achter te komen dat aan de binnenkant van je oogleden toch beelden blijven verschijnen en dat er in de holtes van je hoofd nog steeds flarden van geluiden en stemmen echoën.
In Almost Alive, haar derde solo, bevraagt Sabine Molenaar wat er gebeurt als
je je totaal afsluit voor de turbulentie van de buitenwereld en een tijd- en
grenzeloze binnenwereld betreedt.
Ze keert dieper naar binnen, verder weg van de realiteit naar die donkere plek van gapende leegheid en stilte. Daar waar geborgenheid en rust wachten, maar tegelijkertijd ook desoriëntatie en chaos op de loer liggen.
Langzaam pulserende bassen trekken je als toeschouwer mee naar dat
donkere universum. Zwart als een einde en een begin, als omgeving waar
Molenaar en de toeschouwers voor even opnieuw kunnen samenvallen met
zichzelf.
'Lieflijk, en soms ijzingwekkend eng (...) Almost Alive is een duistere, zintuiglijke
danstrip die opnieuw verrast en de verbeelding prikkelt.'
'Als dreiging, diepte en leegte eigen geluiden zouden maken, dan zijn die hoorbaar in Almost Alive, de sterke, nieuwe dansvoorstelling van Sabine Molenaar.'
Brabants Dagblad, NLConcept, choreofie, dans: Sabine Molenaar Dramaturgisch advies: Lena Meckler Scenografie, licht: Amber Vandenhoeck Decor: Gertjan Biasino en Amber Vandenhoeck Video & animatronics: Gertjan Biasino Camera: Gael Maleux Muziek: Jochem Baelus Kostuum: Joke Van de Casteele Productie: Sandman & Kosmonaut Met dank aan: Mike van Alfen and Arjuna Borsetti Coproductie: Festival Cement, DansBrabant Met de steun van: PLAN talentontwikkeling Brabant, TAKT Dommelhof, BUDA, De Warande, ccBe, Théâtre de Vanves